ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΑΤΑΛΗΣ - ΜΠΑΛΗ

Η ιστορική ανδρώα Ιερά Μονή Ατάλης – Μπαλή βρίσκεται κτισμένη σε υψόμετρο διακοσίων περίπου μέτρων στην ανατολική πλευρά του λόφου της Αγίας Υπακοής, ο οποίος αποτελεί προέκταση του όρους Κουλούκωνα (που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Τάλαια Όρη), πλησίον του οικισμού Μπαλή του ομώνυμου κόλπου Μυλοποτάμου. Αποτελεί μέρος της δημοτικής ενότητας Μελιδονίου (επίσης γνωστού για το ιστορικό σπήλαιό του), ενώ (η Μονή) είναι εύκολα προσβάσιμη από τη νέα εθνική οδό Ρεθύμνου - Ηρακλείου, μέσω παράκαμψης πεντακοσίων περίπου μέτρων.

Η απαρχή της οικοδόμησης αλλά και της λειτουργίας τη Μονής χάνεται στο βάθος του χρόνου. Η αρχική ίδρυση της γίνεται από τον ιερομόναχο Παχώμιο Κουρφάτο, που αναφέρεται πως πέρασε μια μεγάλη περίοδο του μοναχικού του βίου σε ένα εκ των σπηλαίων του απέναντι λόφου, ο οποίος έκτοτε αποκαλείται Μπαχούμης (εκ του αρχικού Παχώμιος), έγινε στις απαρχές του 17ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1635, συνάμα με το τέλος της Ενετοκρατίας στην Κρήτη. Αυτό εξηγεί και τις προφανείς επιρροές της συγκεκριμένης περιόδου στην αρχιτεκτονική της Μονής.

Η αρχική ονομασία της Μονής οφείλεται στην παρακείμενη αρχαία πόλη Αστάλη, κτισμένη δίπλα στον κόλπο Μπαλή (που οι Ενετικοί Χάρτες της Κρήτης αναφέρουν ως Porto de Atali), η οποία και αποτελούσε επίνειο της Ωάξου (ή της Αξού, όπως σήμερα ονομάζεται), κατά την Μινωϊκή περίοδο. Κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής η Μονή μετονομάστηκε σε Μονή Μπαλή, εξαιτίας της μεγάλης παραγωγής μελιού της περιοχής (στα Τούρκικα Μπαλί σημαίνει μελότοπος) που βρίθει ευωδών βοτάνων.

Ο δίκλιτος Ιερός Ναός της Μονής είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη Βαπτιστή, του οποίου η ασκητική και προφητική μορφή σε όλες τις εποχές ενέπνεε τους μοναχούς. Η βόρεια πλευρά, παλαιότερη και εν μέρει με νωπογραφίες, τιμάται στο Γεννέσιο του Προστάτου της Μονής, (στις 24 Ιουνίου), που αποτελεί και την κυρίως πανήγυρη της Μονής, ενώ η νότια πλευρά τιμάται στην αποτομή της Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου (στις 29 Αυγούστου).

Πρόσφατη αρχειακή πηγή (κτηματολόγιο της Μονής) αναφέρει ότι το νότιο κλίτος παλαιότερα τιμούσε την Γέννηση της Θεοτόκου. Η Μονή άκμασε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, με τους μοναχούς της να παρέχουν σημαντικές υπηρεσίες στην Εκκλησία και στο Έθνος. Συνεισέφεραν στον αγώνα για την ελευθερία κατά των Τούρκων στις επαναστάσεις του 19ου αιώνα. Η λαϊκή Μούσα μέχρι και σήμερα εξυμνεί τις περιπέτειες του ενδόξου και θρυλικού Ηγουμένου Γερασίμου Πικράκη. Αυτή η εμπλοκή στον εθνικό αγώνα είχε θανάσιμες συνέπειες για την Μονή. Μετά την μεγάλη επανάσταση του 1866 και το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου, η εκδικητική μανία των Οθωμανών κατακτητών στράφηκε κατά της Μονής, και της αδελφότητός της, η οποία φονεύθηκε. Έκτοτε η Μονή υπολειτουργούσε έχοντας μόνο λίγους μοναχούς έως το 1941, οπότε και απεβίωσε ο τελευταίος Ιερομόναχος. Μέχρι το 1983 όταν και άρχισε η αναστήλωση υπό την επιστασία του Ηγουμένου της Μονής Ανθίμου Συριανού, η Μονή είχε χάσει όλη της την κτηματική περιουσία, εγκαταλειμμένη από τον χρόνο και την ανθρώπινη φροντίδα.

Στις μέρες μας οι εργασίες της αναστηλώσεως και αποκαταστάσεως της έχουν ολοκληρωθεί με συντελεστές: την 28η Εφορία Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών αρχαιοτήτων αλλά κυρίως τους αφοσιωμένους προσκυνητές της Ιεράς Μονής που ηθικά αλλά και υλικά συνδράμουν στο έργο της. Η Ιερά Μονή Ατάλης - Μπαλή ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου. Η είσοδος στην Μονή επιτρέπεται στους σεμνά ενδεδυμένους επισκέπτες που σέβονται την Ιερότητα του χώρου καθημερινά (εκτός Παρασκευής) από τις 09:00 έως στις 12:00 και από 17:00 έως τις 21:00.

Στην κανονική κυριότητα της ιεράς Μονής ανήκουν τέσσερα εξαρτηματικά μετόχια : α) Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγιά Χαρακιανή), β) Αγίου Αντωνίου «Λούτρας» (περιοχής Περάματος), γ) Αγίου Νικολάου - Αγίου Αθανασίου Αθωνίτου - Αγίου Νικόδημου Αγιορείτου και δ) Αγίου Αντωνίου Βλυχάδος.

Παναγιά η Χαρακιανή, Του Χάρακα ή Χαράκου

Στις βόρειες υπώρειες των Ταλέων Όρεων (ση. Όρους Κουλούκουνα), σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα (Κρητικό Πέλαγος), τρία περίπου χιλιόμετρα ανατολικά της ιστορικής ιεράς μονής Τιμίου Προδρόμου Ατάλης-Μπαλή και δίπλα στο βόρειο κεντρικό άδικό άξονα της Κρήτης (Ε 75, 93ο χλμ.) αιώνες τώρα το γραφικό εξωκκλήσι της Χαρακιανής Παναγίας δίνει την ερημική μαρτυρία του στους πολυπληθείς σήμερα προσκυνητές του. Στην πρόσφατα ανακαινισμένη μικρή καμαρόσκεπη βασιλική της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (έξωτ. διαστάσεων 5χ8 μ.) ή Παναγία του Χάρακα ή Χαράκου δέχεται με μητρική στοργή τις θερμές ικεσίες, τούς στεναγμούς και τα δάκρυα, αλλά και τις ευγνώμονες ευχαριστίες των πιστών, πού καταφεύγουν μ' εμπιστοσύνη στη δραστική μεσιτεία της. Το υπέρλαμπρο παράδειγμά της, μοναδικό σ' αρετές και χαρίσματα, εμπνέει και καθοδηγεί το χριστιανικό τους αγώνα• ή υπερκόσμια γλυκύτητα τού προσώπου της, απόρροια της παναγίας ζωής της, τούς ηρεμεί και τούς ενισχύει ή ακαταμάχητη δύναμη της προστασίας της, συνέπεια του πρωταγωνιστικού ρόλου της στην υπόθεση της σωτηρίας τον κόσμου, απομακρύνει τις ανησυχίες, τούς δισταγμούς και το άγχος της επισφαλούς καθημερινής τους βιοτης• ή πρόθυμη ανταπόκρισή της στα ποικίλα αιτήματα της πιστεύουσας καρδιάς τους απαλύνει τον πόνο τους, μεταβάλλει τα δάκρυα της θλίψεως και της αγωνίας τους σε δάκρυα χαράς κι ευγνωμοσύνης και τούς στεναγμούς τούς σε δοξολογικούς ύμνους. Η Χαρακιανή Παναγία, κατά μυριόστομη ομολογία των ευλαβών προσκυνητών της, συγκαταβαίνει μητρικά, εισακούει ευσπλαχνικά, θαυματουργεί δυναμικά, προστατεύει και σώζει. Είναι συγκινητική ή αγάπη του ευσεβούς λαού μας προς την υπεραγία Θεοτόκο. 'Υπάρχουν εκατοντάδες ανθρώπων, ανδρών και γυναικών κάθε ηλικίας απ' όλη την Κρήτη, αλλά κι από την άλλη 'Ελλάδα, ακόμη κι από το εξωτερικό πού έχουν ευεργετηθεί από τη Χαρακιανή Παναγία και νιώθουν την υποχρέωση να ξαναβρεθούν στη χάρη της για ν ανάψουν ευλαβικά τα κανδήλια τού ιερού προσκυνήματός της, να θυμιάσουν την εικόνα της και να εκφράσουν γονυπετείς τα αίσ0ήματα ευγνωμοσύνης, πού τρέψουν προς αυτή. Άλλοι καταφεύγουν εδώ για να τελέσουν το γάμο τους και να βαπτίσουν τα παιδιά τούς. Καθημερινά σταματούν πολλοί προσκυνητές, μερικοί από τούς οποίους θεωρούν ασέβεια να προσπεράσουν το ιερό κατάλυμα της χωρίς να κατέβουν ν' ανάψουν το κερί τους και να προσκυνήσουν. Οι εκδηλώσεις όμως αυτές της αγάπης και της τιμής προς τη Χαρακιανή Παναγία αυξάνονται σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια του αφιερωμένου στη μνήμη της Αειπαρθένου Δεκαπενταυγούστου. Οι χριστιανοί μας μετέχουν με περισσή ευλάβεια στις ιερές ακολουθίες των ήμερών αυτών. Κάθε πρωί γίνεται ο Όρθρος και τελείται θεία Λειτουργία και κάθε απόγευμα γίνεται ό Εσπερινός και επισυνάπτεται ή Μεγάλη Παράκληση προς τη Θεοτόκο. Πολλές οικογένειες εγκαθίστανται στους γύρω από το ιερό προσκύνημα χώρους και παραμένουν εδώ όλο το διάστημα τού Δεκαπενταυγούστου. Από αγάπη προς την άχραντη Κόρη τού Χάρακα αφήνουν τις ανέσεις τού σπιτιού τους και γίνονται σκηνίτες. Φτιάχνουν μια πρόχειρη καλύβα κάτω από μια χαρουπιά, την εφοδιάζουν με τα εντελώς απαραίτητα και προσπαθούν ν' αξιοποιήσουν την παραμονή τούς σ' αυτή με πνευματικές επιδόσεις: νηστεύουν, δουλαγωγούν το σώμα τους και προσεύχονται στη διάρκεια των ιερών ακολουθιών με θέρμη. Μερικοί από τούς σκηνίτες αυτούς προσκυνητές εγκαθίστανται εδώ για πολλοστή φορά• κάποιοι και για εικοστή ή και τριακοστή χρονιά! Σε τακτές ώρες, συνήθως πριν από την ακολουθία τον 'Εσπερινού, κάποτε όμως και μετά απ' αυτήν εξαιτίας τον πλήθους, εντεταλμένος Πνευματικός δέχεται στον κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο του Εξομολογηταρίου τη μετάνοια των πιστών. Η προσέλευση στο ιερό μυστήριο της Εξομολογήσεως, καθώς και σ' εκείνο της θείας Ευχαριστίας, είναι εξαιρετικά μεγάλη. Κάτω από τη σκέπη της Παναγίας τού Χάρακα και μέσα στη μυσταγωγική ατμόσφαιρα του Δεκαπενταύγουστου οι ανθρώπινες καρδιές μαλακώνουν ευκολότερα, ανοίγουν κι απορρίπτουν ό,τι τις βαραίνει μπροστά στο Θεό κι ανάλαφρες πλέον δέχονται τη σωστική χάρη Του. Εναποθέτουν τις αμαρτίες τους, παίρνουν συγχώρεση, ακούν τις πνευματικές οδηγίες του εξομολόγου κληρικού κι ετοιμάζονται έτσι να γίνουν σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού κοινωνώντας των αχράντων Μυστηρίων.

Την 1η Αυγούστου, αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία τελείται Αγιασμός. Όσοι από τούς σκηνίτες προσκυνητές έχουν εγκατασταθεί ήδη στους γύρω χώρους παίρνουν από το ευλογημένο νερό και ραντίζουν τις καλύβες τους. Την 5η Αυγούστου, παραμονή της μεγάλης δεσποτικής εορτης της Μεταμορφώσεως, τελείται το μυστήριο τού αγίου Ευχελαίου και χρίονται οι πιστοί, ενώ στο τέλος της θείας Λειτουργίας της κυριωνύμου μέρας ευλογούνται τα προσφερόμενα απ’ αυτούς σταφύλια και διανέμονται στο πολυπληθές εκκλησίασμα. Το απόγευμα της 13ης Αυγούστου ιερά πομπή ξεκινά με επικεφαλής τη Θαυματουργό εικόνα της Παναγίας από το μοναστήρι τον Τιμ. Προδρόμου και καταλήγει στο Ιερό Προσκύνημα τον Χάρακα. Η συμμετοχή στην κοπιαστική αυτή οδοιπορία πλήθους ευλαβών προσκυνητών είναι μία επιπλέον απόδειξη της αγάπης τους προς τη Θεομήτορα. ΟΙ ευσεβείς προσκυνητές της Χαρακιανής Παναγίας συνηθίζουν να συνδυάζουν την ιερή αποδημία τους ως εδώ και με άλλα προσκυνήματα. Επισκέπτονται έτσι το σπήλαιο της Ευρέσεως της θαυματουργού εικόνας της Θεοτόκου, την ιερά μονή τού Τιμίου Προδρόμου Ατάλης-Μπαλή, το εξωκκλήσιο του αγίου 'Αντωνίου Βλυχάδας κ.ά. Άλλοι προτιμούν τις καθαρές ακρογιαλιές του τόπου: στο Χάρακα, στο Μπαλή, στο Περιστέρι, στα Καλά Χωράφια. Η προσέλευση όμως τού κόσμου βρίσκει το αποκορύφωμά της στις 15 Αυγούστου, ημέρα της πανδήμου πανηγύρεως τού ιερού προσκυνήματος της Θεοτόκου. Πιστοί κάθε ηλικίας έρχονται εδώ σε μεγάλο αριθμό την παραμονή και την κυρώνυμη μέρα της Εορτής της Κοιμήσεως για να τιμήσουν την άχραντη Κόρη και να επικαλεσθούν την «αμετάθετον προς τον Ποιητήν μεσιτείαν» της. Τασιμάρηδες Μυλοποταμίτες και Ρεθύμνιοι, μα και Ηρακλειώτες και Χανιώτες κ.ά. ξεκινούν από νωρίς την παραμονή ή χαράματα της άλλης μέρας κι έρχονται να προσφέρουν τη λαμπάδα τούς, ίση με το μπόι τους συνήθως, το θυμίαμα, το λάδι, το νάμα, την αρτοκλασία, το χρυσό ή ασημένιο αφιέρωμά τους, το κέντημα, την εικόνα, το ζώο κι, ότι άλλο έταξαν. Πολλοί οδοιπορούν με τις ώρες για να εκπληρώσουν σχετικό τάμα τούς και μαυροντυμένες γυναίκες, πού φόρεσαν τα μαύρα από την αρχή του Δεκαπεντάγουστου, φθάνουν εδώ για να τ' αποδυθούν και να φορέσουν πλέον τα γιορτινά τους. Ολ’ αυτά τα εναποθέτουν ευλαβικά μπροστά στη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας, η οποία εκτίθεται σε προσκύνημα κατά τις μέρες αυτές στη διάρκεια των ιερών ακολουθιών, ενώ τον υπόλοιπο χρόνο φυλάσσεται. Είναι ή παλιά μικρή φορητή εικόνα της Κοιμήσεως (διάστ. 0,27Χ0,34 μ.), με την εύρεση της οποίας συνδέεται ή δημιουργία τού Ιερού προσκυνήματος στο Χάρακα αργά το απόγευμα της 14ης Αυγούστου τελείται αρχιερατικός Μέγας 'Εσπερινός με αρτοκλασία κι εόρτιο θείο κήρυγμα και ψάλλονται τα Εγκώμια (Θεομητορικός Επιτάφιος Θρήνος) μπροστά στο ανθοστόλιστο κουβούκλιο του Επιταφίου της Θεοτόκου, Καλλικέλαδοι ιεροψάλτες αποδίδουν τα γλυκύφθογγα Στιχηρά και Απόστιχα τού 'Εσπερινού και το οκτώηχο Δοξαστικό του, ενώ πλειάδα λευχειμονούντων ιερέων και διακόνων περιστοιχούν τον χοροσταντούντα αρχιερέα και ψάλλουν την Επιλύχνια Ευχαριστία και το Προκείμενο της ημέρας. Στο τέλος τού Εσπερινού οι ιερείς αίρουν στους ώμους τους τον Επιτάφιο και εξέρχονται στο προαύλιο τού ιερού ναού, όπου βρίσκεται το κουβούκλιο, εναποθέτουν σ' αυτό το σώμα της Θεοτόκου και ως άλλοι <<απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε>> ψάλλουν τα Εγκώμια και τα αργά Ευλογητάρια. 'Αργότερα τελείται κατανυκτική νυκτερινή θεία Λειτουργία, ενώ το πρωί ψάλλεται ο Όρθρος και γίνεται αρτοκλασία και πανηγυρική Θεία Λειτουργία. 'Εκατοντάδες πιστών προτιμούν αυτές τις δύο θείες Λειτουργίες για να προσέλθουν στα άχραντα Μυστήρια, να γίνουν κοινωνοί τού Άρτου και τού Οίνου της Ζωής και να τροφοδοτήσουν έτσι μυστικά την ύπαρξή τους. Η μετοχή στη θεία Ευχαριστία τού Δεκαπενταύγουστου, όταν γίνεται με την κατάλληλη προετοιμασία της θεάρεστης νηστείας και της εξαγορεύσεως κάτω από το πετραχήλι τού Πνευματικού, δεν είναι μόνο το καλύτερο και ψυχωφελέστερο δώρο, που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας, αλλά και η πολυτιμότερη προσφορά μας στην Παναγία και στο μονογενή Υιό της. Με την προσέλευσή μας στη Θεία Κοινωνία επαναλαμβάνουμε ό,τι ή Θεοτόκος έκαμε για τη σωτηρία μας• παίρνομε μέσα μας το Χριστό, πού εκείνη κατά Θαυμαστό τρόπο συνέλαβε, εκυοφόρησε, γέννησε και γαλούχησε για τη λύτρωση του κόσμου.

Η ιστορία της θαυματουργού Εικόνας

Για την εύρεση της Θαυματουργού εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Χάρακα ή τοπική παράδοση αναφέρει, ότι στα παλιά χρόνια βυζαντινή αρχόντισσα ταξίδευε στο Κρητικό Πέλαγος και βγήκε στο γυρογυάλι για να ξεκουραστεί. Στο μέρος πού κείται σήμερα το εξωκκλήσι, κάθισε κάτω από ένα δένδρο κι αποκοιμήθηκε. Στη διάρκεια τού ύπνου της ονειρεύτηκε το μεγάλο βράχο (χάρακα) της Ευρέσεως και την Παναγία να της υποδεικνύει το χώρο αυτό σαν ενδιαίτημά της. Η αρχόντισσα ξύπνησε, κοίταξε γύρω, εντόπισε σε μικρή απόσταση νοτικά το βράχο και προχώρησε ως εκεί με την ακολουθία της. Στο μικρό σπήλαιο, πού σχηματίζεται εκεί, βρήκε τη φορητή αγία εικόνα και συγκινημένη την παρέδωσε στους ανθρώπους της περιοχής με την εντολή να κτίσουν ναό και να τη βάλουν μέσα. 'Επειδή ο χώρος γύρω από τον βράχο ήταν απρόσφορος και δυσπρόσιτος, ή αρχόντισσα υπέδειξε ως κατάλληλο τον τόπο τού ονείρου της, βρήκε τούς τεχνίτες, που θα αναλάμβαναν την εκτέλεση τού έργου, τούς έδωσε τα αναγκαία για την οικοδομή χρήματα κι έφυγε λέγοντας, ότι θα γύριζε την επομένη χρονιά στη μνήμη της (15 Αυγούστου) για να δει το ναό αποπερατωμένο και να προσκυνήσει τη χάρη της Θεοτόκου. Οι τεχνίτες δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους άρχισαν μεν την ανοικοδόμηση τού ιερού ναού, αλλά γρήγορα την εγκατέλειψαν. Οι δυσκολίες της εκτελέσεως τού έργου στο δύσβατο αυτό τόπο και ή σκέψη, πώς ήταν απίθανο να ξανάρθει ή αρχόντισσα στα μέρη τους, ανέκοψαν την πρόοδο των εργατών στο Χάρακα και τα χρήματα, πού προορίζονταν γι' αυτές, κατασπαταλήθηκαν. Έτσι, όταν τον επόμενο χρόνο αντίκρισαν το καράβι της αρχόντισσας να πλησιάζει την ακτή τούς, πανικοβλήθηκαν, αναλογίσθηκαν τη δίκαιη οργή της χορηγού και τις δυσάρεστες συνέπειες τού ατοπήματος τους και βρέθηκαν σε τραγική θέση. Πώς θα μπορούσαν να τις αποφύγουν; Ο αρχιτεχνίτης μηχανεύθηκε γρήγορα μία λύση• περισσότερο απ' όλους υπεύθυνος αυτός, έπρεπε και τώρα, στη δύσκολη ώρα, ν' αποτρέψει τον επαπειλούμενο κίνδυνο. Προσποιήθηκε λοιπόν το νεκρό, ξάπλωσε πάνω σ' ένα καθελέτο κι έβαλε τις γυναίκες να μοιρολογούνται. Ταυτόχρονα έστειλε μερικούς άνδρες στην παραλία για να διαμηνύσουν στην αρχόντισσα, ότι έπιασε θανατικό στον τόπο και οι κάτοικοι δεν προφθάνουν να θάπτουν τούς νεκρούς από το λοιμό. Οι τεχνίτες είχαν δήθεν αποθάνει ο ένας μετά τον άλλο και τη μέρα εκείνη είχε έρθει ή σειρά τού πρωτομάστορα. Η αρχόντισσα φοβήθηκε τη μετάδοση της λοιμικής νόσου σ' αυτή και στο πλήρωμα τού καραβιού της και δεν τόλμησε ν' αποβιβασθεί. Όσοι είχαν πάει στην ακρογιαλιά ανακουφίστηκαν από την ταχεία αναχώρησή της. Ο κίνδυνος πέρασε, σκέφθηκαν. Επιστρέφοντας όμως για να φέρουν τα ευχάριστα νέα για την ανέλπιστη σωτηρία στον πρωταγωνιστή της απάτης αρχιμάστορα, τον βρήκαν πράγματι νεκρό στο καθελέτο του. Έντρομοι σκέφτηκαν, ότι θα είχαν την ίδια τύχη. Γι αυτό και μόλις έθαψαν τον απατεώνα νεκρό, έτρεξαν να βρουν άλλο αρχιτεχνίτη και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα αποπεράτωσαν τον ιερό ναό της Χαρακιανής Παναγίας. Τοποθέτησαν σ' αυτό την αγία εικόνα της και έκτοτε έσπευδαν μετανιωμένοι για την ασυνειδησία τούς να την τιμήσουν με περισσή ευλάβεια. Με την θαυμαστή αυτή ιστορία συνδέθηκε άρρηκτα ή ίδρυση τού ιερού προσκυνήματος της Θεοτόκου στο Χάρακα.

Από τότε μέχρι σήμερα τα θαύματα, πού επιδαψιλεύει στους ευσεβείς προσκυνητές της ή Παναγία, είναι αναρίθμητα. Κάθε χρόνο πολλά νέα έρχονται να προστεθούν σαν πολύτιμες πέτρες στο περιδέραιο των φιλεύσπλαχνων χαρίτων της. Οι χριστιανοί μας αναγνωρίζουν και ομολογούν όσα θαυμαστά ή αειπάρθενος Κόρη κατεργάζεται στη ζωή τούς. Κυρίως όμως με την αθρόα προσέλευσή τούς στο ιερό της προσκύνημα και τις ποικίλες εκδηλώσεις της αγάπης τους προς αυτή διατρανώνουν το βασικό και πρώτιστο ρόλο, πού διαδραμάτισε και διαδραματίζει στην υπόθεση της προσωπικής τούς σωτηρίας και της λυτρώσεως τού κόσμου από τα δεσμά της φθοράς, της αμαρτίας και τού θανάτου.

Εκδόσεις της Μονής